در بین اسباب حل مشکل ، سببهای ساده و دردسترسی هستند که به دلیل همین سادگی و دم دستی بودن دیده نمی شوند و کسی به آنها توجه نمی کند یا کمتر توجه می کند.
اسبابی که مانندگنج ، گرانبها و مانند دُر ارزشمند هستند. یکی از این اسباب دعای والدین و خصوصا مادر است.
متاسفانه بشر امروز سهمش از دعای پدر و مادر اندک است، انگار سهم دعای آنها را گذشتگان مصرف کرده اند.
دیروز یعنی همین بیست سی سال قبل تقریبا همه پدر و مادرها و حتی عموها و خاله ها به هر مناسبتی و گاه هم بدون مناسبت فرزندان خودو حتی فرزندان دیگران را دعا می کردند و برایشان طلب عاقبت به خیری، سلامتی، عافیت و ... می کردند.
امروزه به دلیل صنعتی شدن وگسست عاطفی موجود در بین خانواده های شهر نشین دیگر آن تکیه کلامهای معروف از یاد رفته است و مردم فراموش کرده اند گرانقدری دعای پدر و مادر را .
وقتی خداوند متعال بلافاصله بعد از دستور به شکر نعمتهای الهی ، تشکر از والدین را ذکر می کند باید خیلی زود بفهمیم که جایگاه والدین در تصمیم سازی عالم هستی کجاست و بهتر قدر این مشکل گشاها را بدانیم، به هر مناسبتی به دیدنشان برویم دستشان و اگر به پرستیژمان برنمی خورد بایشان را ببوسیم و برایشان هدیه ببریم و دلشان را به دست آوریم که اگر از ته دل دعا کنند هم بُرد دعا و هم دقت اصابتش بسیار زیاد است .